Από Χαρίλαος Κατρακάζας (Executive Chef Sundays Catering)

Κρεμασμένα σε γερή κλωστή από τις ουρίτσες τους κρέμονταν στα ανοιχτά παράθυρα του Πολιχνίτου τα λιόκαφτα. Όταν γινόταν η κατεβασιά, διάλεγαν μεγάλα και φρέσκα μπαρμπούνια για να τα κάνουν λιόκαφτα. Ας γνωρίσουμε τον τρόπο παρασκευής τους.

Τα καθάριζαν από τα λέπια αλλά δεν άνοιγαν τη κοιλιά τους.

Με κοφτερό και μυτερό μαχαίρι ξεκινώντας από το κεφάλι και κατεβαίνοντας στη ραχοκοκαλιά τα άνοιγαν μέχρι την ουρά χωρίς να τη κόψουν.

Έβγαζαν στη συνέχεια με προσοχή τα έντερα και τα σπάραχνα αφήνοντας το συκωτάκι. Τα έπλεναν καλά και τα άφηναν να στραγγίσουν, μετά άπλωναν σε ένα ταψί και έβαζαν αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, κύμινο, κανέλα. Τα καρυκεύματα και μυρωδικά ήταν επιλογή του καθενός.

Τα έδεναν από τις ουρίτσες τους με χοντρό σπάγκο και τα κρεμούσαν στο σίδερο, που είχαν τα παράθυρα στα σπίτια του χωριού, τη νύχτα, που δεν κινδύνευαν από τις μύγες. Το πρωί τα έπαιρναν μέσα για να τα απλώσουν πάλι το επόμενο βράδυ.

Το μυστικό για να γίνουν καλά ήταν να τα φτιάξουν όταν φυσούσε βοριάς για να τραβήξουν γρήγορα και εύκολα. Με το νοτιά δεν γίνονται καλά.

Και σήμερα τα φτιάχνουν πολλές νοικοκυράδες στο χωριό μας. Είναι πεντανόστιμα και μοσχομυρίζει ο τόπος όταν τα ψήνουμε. Μπορούμε να τα φτιάξουμε και με άλλα ψάρια μεγάλα και ψυχάτα όπως είναι τα κεφαλόπουλα, οι μπάφες, τα κοκκάλια και άλλα. Επίσης μπορούμε να τα αποθηκεύσουμε μέσα σε πλαστική μεμβράνη στη κατάψυξη για δύο με τρεις μήνες ή να τα ψήσουμε αμέσως προσέχοντας να μην ξεροψηθούν.

Η παραπάνω  συνταγή  υπόκειται σε πνευματικά  δικαιώματα